Blaze Townsend: Ik haat je.
Charisma Rossi: Ik haat jou meer.
Na hun laatste confrontatie kan Charisma niet anders dan een hekel hebben aan Blaze. En met goede reden.
Blaze Townsend.
De knapste kerel die ze ooit heeft gezien.
Een scharrel.
Die haar voor de ogen van al haar vrienden dumpte.
Op haar eigen feestje!
Dus, nee, Charisma is zeker niet van plan om te vergeven en te vergeten, alleen maar omdat hij nu naast haar in de collegebanken zit. Hij denkt zeker dat hij even met zijn blauwe ogen hoeft te knippen en dat zij dan weer als een blok voor hem valt. Alsjeblieft, zeg. Ze zou wel gek zijn als ze zich opnieuw laat bespelen door die arrogante player. Maar haar lichaam lijkt de boodschap vakkundig te negeren…
Charisma Rossi.
Slimme meid met een duister randje.
Degene die onder zijn huid is gekropen.
Het meisje dat hij heeft laten gaan.
Blaze weet dat Charisma voor hem off limit is, maar geen van de andere meiden waarmee hij heeft gescharreld, laten hem voelen wat hij voelt voor haar. Een wereld waarin hij én het meisje krijgt, én al zijn sportdromen uitkomen, bestaat niet.
Maar waarom kan hij niet stoppen met haar proberen terug te winnen?
